.jpg)
De eerste karpers van 2009 hebben mijn net even van dichtbij bekeken. Ook Ap, vismaat van de dag, kwam er niet bekaaid vanaf. Voor mij was het voor het eerst: karpervissen voordat de temperatuur boven de 18 graden Celsius is. Ap heeft vaker met het bijtje gehakt. Zelfs voor karpervissen in de sneeuw heeft hij kortgeleden zijn hand niet omgedraaid.
Ik was zowaar de eerste vanochtend. Ik was zelfs even bang dat Ap onderweg misschien iets overkomen was, want meestal zit hij al een half uur te vissen, of in de auto te wachten tot het licht genoeg is om iets te zien. Ik heb rustig een sigaretje gerookt, wat koffie gedronken en mijn spulletjes in orde gemaakt, want veel eerder dan beginnen vond ik niet zo gepast. Ik maakte dan ook pas mijn derde worpje richting een duiker toen ik de bekende donkerblauwe BMW aan zag komen rijden op het smalle paadje. Ap was nog niet uitgestapt of ik stond al rechtop, een mooi buigende hengel in mijn hand, en een karper die wel dol geworden leek van de gevaarlijke duikerrand wegsturend. Binnen tien minuten karper, dat heb ik slechter meegemaakt!
Na de eerste karper van de ochtend zijn we samen een stukje verderop gaan zitten. Ik had op verschillende strategische punten al wat voer gestrooid, en het duurde niet heel lang voordat Ap zijn eerste karper haakte. Een mooie vis, bijna goudgekleurd zoals de meeste karpers in dit water, die liet zien wat hij waard is aan de lichte hengel die Ap hier gebruikt. Nummer twee volgde maar een paar minuten later, maar hier was Ap dan weer veel minder blij mee. "De Kromme" een stokoude, magere en gebochelde vis had het bestaan alweer van de maïs te snoepen. Het is een oude bekende daar. Vechten doet hij niet meer, hij wekt eerder medelijden bij zijn vele vangers.
Vis nummer drie maakte er gelukkig weer een heel spektakel van. Hij wist zich, terwijl Ap blij stond te vertellen over de driltechnische kwaliteiten van zijn taaie driekwartponder, te verschuilen in een dikke duiker. Ap mocht vervolgens direct laten zien hoe die kwaliteit zich uit, want het drillen van een vis die zich áchter je bevindt is de pest voor je hengel. Die hield zich uitstekend onder de extreme buiging, en zo was ook nummer drie een feit.
Daarna hebben we even wat geschoven in de opstelling: Ap schoof een meter of dertig op, en ik nam zijn plek in. Omdat het gemaal aanstond ging het daar hard stromen, iets waarin ik meer kansen zag dan mijn vismaat. Na een minuut of tien zag ik de voor dit water kenmerkende schuimplakkaatjes, een vis was op mijn plek beland en de bewegingen van mijn pauwepennetje lieten zien dat hij honger had. Het pennetje werd tergend langzaam ondergetrokken, om daar heel stil te blijven staan. Toen er beweging in de zaak leek te komen heb ik voorzichtig, omdat er maar twee meter lijn tussen hengeltop en haak waren, de haak gezet. Lomp en zwaar reageerde iets niet in het minst op mijn trekken aan de hengel. Even dacht ik dat ik een tak gehaakt had, maar het troebele water gaf al snel een schim prijs, en wat voor een. Dit zag er verdacht veel uit als de Kromme!
Het was hem, twee keer gevangen in nog geen uur tijd, de sufferd. Ik vond hem al aandoenlijk, maar na zijn hervangst besloot ik dat ik hem écht aardig vond. Zo'n goeiig beest, zonder fut, maar kennelijk wel met honger. Een paar meter van mijn plek verwijderd heb ik hem weer te water gelaten. Misschien had hij nu wel iets geleerd.
Intussen was het water in de hoek waar alle duikers uitkomen bij het gemaaltje veranderd in een kolkende massa. Langs de stroomnaad waren verschillende schuimplakkaten te zien. Ik moest het wel heel erg verpesten wou ik niet nóg een vis vangen, zodat ik niet al te ver achter zou blijven bij Ap. Pennetje te water, een heel klein beetje voer erbij en voorzichtig achteruit schuifelen. Dat verleer je niet na zes maanden niet op karper vissen. Het duurde hooguit vijf minuten voordat het pennetje opnieuw een stukje onderging, om vervolgens te blijven staan. Grappig, dat twee aanbeten bijna identiek kunnen zijn...
Ik was zowaar de eerste vanochtend. Ik was zelfs even bang dat Ap onderweg misschien iets overkomen was, want meestal zit hij al een half uur te vissen, of in de auto te wachten tot het licht genoeg is om iets te zien. Ik heb rustig een sigaretje gerookt, wat koffie gedronken en mijn spulletjes in orde gemaakt, want veel eerder dan beginnen vond ik niet zo gepast. Ik maakte dan ook pas mijn derde worpje richting een duiker toen ik de bekende donkerblauwe BMW aan zag komen rijden op het smalle paadje. Ap was nog niet uitgestapt of ik stond al rechtop, een mooi buigende hengel in mijn hand, en een karper die wel dol geworden leek van de gevaarlijke duikerrand wegsturend. Binnen tien minuten karper, dat heb ik slechter meegemaakt!
Na de eerste karper van de ochtend zijn we samen een stukje verderop gaan zitten. Ik had op verschillende strategische punten al wat voer gestrooid, en het duurde niet heel lang voordat Ap zijn eerste karper haakte. Een mooie vis, bijna goudgekleurd zoals de meeste karpers in dit water, die liet zien wat hij waard is aan de lichte hengel die Ap hier gebruikt. Nummer twee volgde maar een paar minuten later, maar hier was Ap dan weer veel minder blij mee. "De Kromme" een stokoude, magere en gebochelde vis had het bestaan alweer van de maïs te snoepen. Het is een oude bekende daar. Vechten doet hij niet meer, hij wekt eerder medelijden bij zijn vele vangers.
Vis nummer drie maakte er gelukkig weer een heel spektakel van. Hij wist zich, terwijl Ap blij stond te vertellen over de driltechnische kwaliteiten van zijn taaie driekwartponder, te verschuilen in een dikke duiker. Ap mocht vervolgens direct laten zien hoe die kwaliteit zich uit, want het drillen van een vis die zich áchter je bevindt is de pest voor je hengel. Die hield zich uitstekend onder de extreme buiging, en zo was ook nummer drie een feit.
Daarna hebben we even wat geschoven in de opstelling: Ap schoof een meter of dertig op, en ik nam zijn plek in. Omdat het gemaal aanstond ging het daar hard stromen, iets waarin ik meer kansen zag dan mijn vismaat. Na een minuut of tien zag ik de voor dit water kenmerkende schuimplakkaatjes, een vis was op mijn plek beland en de bewegingen van mijn pauwepennetje lieten zien dat hij honger had. Het pennetje werd tergend langzaam ondergetrokken, om daar heel stil te blijven staan. Toen er beweging in de zaak leek te komen heb ik voorzichtig, omdat er maar twee meter lijn tussen hengeltop en haak waren, de haak gezet. Lomp en zwaar reageerde iets niet in het minst op mijn trekken aan de hengel. Even dacht ik dat ik een tak gehaakt had, maar het troebele water gaf al snel een schim prijs, en wat voor een. Dit zag er verdacht veel uit als de Kromme!
Het was hem, twee keer gevangen in nog geen uur tijd, de sufferd. Ik vond hem al aandoenlijk, maar na zijn hervangst besloot ik dat ik hem écht aardig vond. Zo'n goeiig beest, zonder fut, maar kennelijk wel met honger. Een paar meter van mijn plek verwijderd heb ik hem weer te water gelaten. Misschien had hij nu wel iets geleerd.
Intussen was het water in de hoek waar alle duikers uitkomen bij het gemaaltje veranderd in een kolkende massa. Langs de stroomnaad waren verschillende schuimplakkaten te zien. Ik moest het wel heel erg verpesten wou ik niet nóg een vis vangen, zodat ik niet al te ver achter zou blijven bij Ap. Pennetje te water, een heel klein beetje voer erbij en voorzichtig achteruit schuifelen. Dat verleer je niet na zes maanden niet op karper vissen. Het duurde hooguit vijf minuten voordat het pennetje opnieuw een stukje onderging, om vervolgens te blijven staan. Grappig, dat twee aanbeten bijna identiek kunnen zijn...
Toch ook wel bijzonder: misslaan en dan een bloedzuigertje overhouden.
na de aanslag alweer geen gierende Cardinalslip, geen zingende lijn en ook geen sporen in het water. Wat heel even leek op een brasem bleek, alweer, de Kromme. Ap keek even op, noemde luid de naam van een bekende figuur uit de Levantinische mythologie en ging stug verder met vissen. Drie keer de klos in een uur, het kan niet heel veel gekker worden. In Engeland zeggen ze dat de karper lijkt op een zalm, alleen dan één met hersens. Ik heb me vandaag verschillende keren afgevraagd hoe dom een zalm dan wel niet is, als een karper zo stompzinnig kan zijn om tot driemaal achtereen hetzelfde trucje niet te snappen.
"De Kromme"
Vissen blijft verbazen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten