modebewust

Ik heb ooit gedacht dat ik niet beinvloed zou worden door reclame. Een vreemde gedachte natuurlijk, iedereen laat zich wel leiden door reclame, of in ieder geval door dingen die aangeprezen worden door iemand die met een zeker autoriteit spreekt. In de boeken die ik als kind las vind je behoorlijk wat onvervalste sluikreclame, en omdat de schrijvers in de karperwereld in hoog aanzien stonden, zou je nu kunnen spreken van een zekere vorm van "peer pressure".

Een boekje dat ik als kind echt stukgelezen heb is '200 karpertips' van Dick Langhenkel en Nico de Boer. Het werd uitgegeven in mijn geboortejaar, en het heeft een aantal herdrukken gehad. Het boekje van toen heb ik helaas niet meer, maar niet zo lang geleden heb ik, via het onvolprezen marktplaats, een nieuw exemplaar weten te vinden.

Vorige week was ik even bij mijn goede vriend de hengelsportwinkelier. Naast het pakje speldwartels dat ik nodig had legde hij een molentje neer. "Jij houdt toch van die ouwe rommel? Hier, mag je hebben." Ik had niet eens gezien dat het een oud molentje was, zo goed zag het er nog uit. Een shakespeare 2210, waarop trots vermeld staat dat er een kogellager in zit. Zo te zien is het ding nooit gebruikt, wat betekent dat hij nog zo 30 jaar mee kan.

Thuisgekomen realiseerde ik me opeens dat ik nu een plaatje compleet had, maar ik moest even denken wat dat precies was. Toen ik het ding bij de andere molens zette wist ik het opeens: in het boek van Langhenkel en De Boer staan verschillende molens afgebeeld, met de opmerking erbij dat dat molens zijn "die door hun uitvoering en slip u niet zullen teleurstellen". Alle molens op de foto heb ik nu in huis, zij het in soms een iets afwijkende uitvoering.

Beweren dat ik ongevoelig ben voor reclameboodschappen zal ik nooit meer doen, ik loop gewoon 30 jaar achter...