Het was beestenweer vandaag. Beestenweer, en ik had griep. Niet bepaald een combinatie die een visdag vooraf al geslaagd maken, wat mij betreft. Gelukkig had ik nog meer te doen, en ik had al eens gezegd dat ik erover schrijven zou. Bij deze een verslagje van wat restaureerwerk aan mijn oude Fair Play karperhengel.
Allereerst wil ik een zijstraat bewandelen, en Joop uit Woerden bedanken. Hij benaderde mij met de mededeling dat hij nog wel wat oude lichtgewicht ogen had, en dat ik ze krijgen kon wanneer ik interesse had. Die interesse was er uiteraard, maar helaas waren de ogen die Joop in de aanbieding had wat te klein voor een hengel die door John Schreiner werd aangeduid als "een zware stok". Joop, ontzettend bedankt voor het aanbod, en voor de interesse die je toont in mijn pogingen hengels op te knappen en vis te vangen. Zodra de omstandigheden het toelaten gaan we samen de polder in.
Terug naar de hengel: die heb ik vorige week van alle ogen en wikkelingen ontdaan, nadat ik natuurlijk goed had gedocumenteerd waar ze zich bevonden. Daarna is de lak verwijderd, en de kale hengel (de "blank") geschuurd met zeer fijn watervast schuurpapier. In de avonduren heb ik het topdeel voorzien van drie nieuwe lagen lak. De lak die ik gebruik is Ruwa jachtlak. Niet iedere moderne hengelbouwer is er wild van, maar voor een restauratieklus vind ik het eigenlijk wel gepast om te werken met een dergelijke ouderwetse één-componentenlak. Het lakken doe ik met mijn vinger, vandaar dat ik er geen foto van heb.
Het resultaat van een aantal lagen lak is goed zichtbaar als je het gelakte deel naast het nog ongelakte deel ziet: de kleur is veel dieper en donkerder, en je ziet veel meer details van de glasvezelmat waaruit de hengel is opgebouwd.
De taille van een Fair Play is een beetje het herkenningspunt van iedere hengel uit de stal van Schreiner. Die taille is een deel van de hengel, net boven de handgreep, dat brons-, zilver- of goudkleurig is. Bij deze hengel was het nogal de vraag of het nou goud of zilver was, maar voorzichtig peuteren leerde me dat het toch echt zilver was, met een dikke laag vergeelde lak erbovenop.
De taille is niet eens zo heel moeilijk aan te brengen. Het is verf, in plaats van een transfer, dus zelfs ik kon een nieuwe maken. Voor de zekerheid heb ik wel eerst een kunststofprimer gebruikt, omdat ik niet het risico wilde lopen mijn hengel op te lossen...
Vanavond heb ik alvast wat wikkelingen gemaakt, en ogen opgezet. De wikkelingen bij de bussen waren dubbel uitgevoerd. Ik vermoed dat dat vooral was om ze goed aan te laten sluiten, en niet om de stevigheid. In ieder geval zit er weer een dubbele wikkeling op, hij was er vast niet voor niets. De volgende keer is in ieder geval het topdeel af, en hoop ik van John Schreiner nog iets losgepeuterd te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten