korte bezoekjes

Wegens drukte op het werk heb ik de afgelopen week slechts een paar keer een uur (hooguit) aan het water doorgebracht. Die korte bezoekjes zijn genoeg om me even echt vrij te doen voelen, zonder verplichtingen, gewoon lekker doen waar je zin in hebt.

Het baarsavontuur met Ap liet me toch enigszins onbevredigd achter. Het ultralichte hengeltje had ik tenslotte gebouwd speciaal voor de grote baarzen, en juist die had ik er nog nooit mee gevangen. Het vissen met kuntstaas op een plek dichtbij huis vergt ook een minimale voorbereiding, en daarom heb ik dat 2 maal geprobeerd.

De eerste keer hing er al snel weer een minibaarsje aan mijn twistertje. Het visje wist zich los te wurmen, net voordat het werd aangerand door een veel grotere soortgenoot. Die laatste heb ik daarna helaas niet meer gezien. Al lopend en werpend kwam ik uit bij de rivier. Daarin vis ik zelden, zo'n grote bak water trekt me niet echt. Nu werd mijn aandacht echter getrokken door schooltjes speldaas, waarschijnlijk jonge alver, die in paniek de kant in probeerden te vluchten. Baars op jacht? Een heel klein plugje werd ingezet, en langzaam binnengevist. Geen enkel resultaat had dit, terwijl onder water de jacht door ging. Na een aantal worpen zag ik toch iets nieuwsgierig achter mijn plugje zwemmen. Een winde misschien? Pas toen de vis met hoge snelheid terug zwom naar het diepere water wist ik het: roofblei. Het was zeker geen monster, maar juist daardoor wel interessant voor mijn lichte materiaal.
Spro maakt zogenaamde ASP spinners. Dat zijn loodjes in de vorm van een visje, met een spinnerblad erachter. Die zijn er nu ook in een 10 grams versie, die ik voorzichtig wel durf te werpen aan mijn hengeltje. Op aanraden van Ap zit daar nu ook een heel dun dyneemalijntje op, zodat ik niet zoveel kunstaas meer verspeel. Op deze avond moest ik het echter anders oplossen. Een bijna antieke Crack 100 had een lijn die dik genoeg was om er echt een beetje aan te kunnen trekken, zonder zelf te zwaar te zijn voor het lichte stokje.

De ASP spinner is er speciaal voor roofblei, en hij is duidelijk goed ontworpen, want bij de eerste worp schoot een roofblei omhoog, om snel met mijn kunstaas in zijn bek weer uit het zicht te verdwijnen. Wat mij betreft zijn deze vissen een aanwinst voor de visgemeenschap in ons stromend water. Ze mogen hier dan misschien niet thuishoren, maar ze hebben het in ons land erg naar hun zin. In Centraal Europa, waar ze vandaan komen, zijn ze inmiddels steeds minder talrijk, en ze zijn daar beschermd door de conventie van Bern.

Na deze vis was het jagen plotseling afgelopen, of beter gezegd, verplaatst buiten werpbereik. Voor de aardigheid liet ik het spinnertje nog even wat dieper langs het talud lopen, om te zien of daar nog wat rovers zouden zijn. Een rukje aan de lijn, en daarna een visje dat met horten en stoten probeerde diep te blijven: snoekbaars! Een klein visje, maar toch is het vis. De worp direct hierop volgend levert een tweede snoekbaars op, al een slagje groter dan de eerste.

Kijkend naar de steeds donkerder wordende lucht valt me de rust op. Boten varen er niet meer, en de weg is buiten gehoorsafstand. Dit moet ik vaker doen, gewoon even de deur uit, en een plek zoeken waar je echt alleen bent.