zakformaat

Soms ben ik al tevreden als alles op zakformaat is. Een heel kort hengeltje, een piepklein molentje en het kleinste spinnertje dat ik vinden kan. Een netje voor de zekerheid en ik ben klaar voor een paar uur vissen.

Met vrouw en kind op een terrasje zitten is prima als het mooi weer is, maar als het aan mij ligt zitten we dan wel aan het water, dan kan ik tenminste ook nog naar de vissen kijken. Niet eens zo ver van huis is een terrasje dat aan alle eisen voldoet. Het is er meestal rustig, de tafeltjes staan direct langs de waterkant en de eigenaar van de bijhorende kroeg is een vriendelijke man.

Er was voor mij voldoende te zien vanaf mijn stoeltje. Een hele school blankvoorns van niet eens gering formaat trok rustig het grachtje op en neer, gevolgd door een flinke kudde baarsjes. Die baarsjes waren allemaal jonge vissen, zelden groter dan een centimeter of tien, maar de aantallen maakten dat ik toch best wel op die plek zou willen vissen. Om de visjes te kunnen vangen moest ik echter wel een plan maken. Met de spinners die ik normaal gebruik verwachtte ik niet veel kans te hebben om ook iets te haken.

In mijn doosje met los materiaal had ik gelukig nog een paar zakjes met heel kleine spinnerblaadjes zitten, variërend van 12 tot 15 millimeter. Tijdens het wachten tot de lak van de Fair Play (die nu echt bijna af is) droog was heb ik een paar heel kleine spinnertjes gemaakt. Kleine haken had ik niet voorhanden, maar een paar heel kleine dregjes waarvan ik de weerhaken heb platgeknepen moesten het ook wel doen.

Ik begon met vissen waar het grachtje uitkomt in een bredere singel. Tot mijn verbazing werd het heel kleine spinnertje al tijdens de eerste keer dat ik het binnenviste gevolgd door een flinke donkere schaduw. Vlak voor de kant draaide de schaduw die volgens mij een flinke winde was helaas weer weg. Jammer, maar wel hoopgevend natuurlijk.

Een paar meter verderop was het wel raak. Eerst een heel klein kamikazebaarsje en kort daarna een snoeiharde aanbeet, een korte run en vervolgens een helder zilveren flits in het troebele water. Een kleine roofblei vond de spinner duidelijk interessant.

Verder doorvissend richting het eind van het smalle grachtje werd het almaar leuker. In de buurt van het terras waar ik een dag eerder een biertje dronk, en waar nu de kastelein rustig met een vast stokje zat te vissen kreeg ik de ene aanbeet na de andere. Iedere worp was het raak. De meeste kleine baarsjes bleven niet echt plakken, maar een stuk of twintig heb ik er in een half uurtje wel uitgehaald. Een piepkleine brasem en een winde maakten het voor mij compleet.

Alles was opzakformaat: de hengel, het molentje, het aas en de visjes. Dit ga ik vaker doen.