Herbouw van de Fair Play deel 3

De herbouw van mijn oude Fair Play Winston karperhengel heeft een lange tijd om verschillende redenen stilgelegen. De belangrijkste was wel de tijd die ik nog nodig had om de hengel op te knappen. Er gaat toch al snel een volle werkweek aan uren in zitten, zeker als je niet zo geoefend bent als de professionals. Daarnaast had ik een probleem met de wikkelingen die ik eerder met zorg gemaakt had. Het garen leek te zijn gaan rafelen terwijl het wel gewoon Güdebrod wikkelgaren was. Hoe het kwam weet ik nog niet, maar het effect was dat na het aflakken de wikkelingen eruit gingen zien als miniatuurstekelvarkentjes. Dat was nogal demotiverend. In plaats van één volle werkweek moest ik er nu twee besteden aan het geconcentreerd ronddraaien van een flink stuk glasvezel.

Hier is goed te zien hoe de linkerwikkeling eruit is gaan zien als een stekelvarken...

Een verse klos lag, nog keurig in plastic verpakt, al een goede maand te wachten tot ik weer eens zin en tijd had om verder te gaan. Dat was de afgelopen week het geval. De meeste wikkelingen zijn inmiddels vervangen, met een veel beter resultaat. Van John kreeg ik, over een hengel die ik eerder opgelapt had, het commentaar dat ik wat meer lagen lak moest gaan gebruiken. De hengel in kwestie had dat niet omdat de bouwer ervan dat bewust naliet, dus ik ben zo eigenwijs geweest het zo te laten, maar op een Fair Play horen de wikkelingen er toch wel echt uit te zien als strakke glimmende bandjes, waarin je alleen met moeite de individuele omgangen van het garen nog kunt zien.

Hij mag weer Fair Play heten.

Vorige week heb ik samen met Joop een bezoekje gebracht aan Amsterdam. John heeft de transfers op de hengel gezet. Deze maken de hengel toch wel echt af vind ik.
Na nog een aantal laagjes lak zijn de wikkelingen meer één geheel geworden met de hengel. Ik vind hem klaar. Aanstaande zondag mag hij voor het eerst mee naar de waterkant.